De ontdekkingsreis & de oogst

Wat is er mooier dan niet zoeken maar wel vinden? Naar buiten gaan. Je gedachten laten wegwaaien. De warme bosgrond opsnuiven. Je ogen laten ronddwalen. Totdat iets je aandacht trekt. Iets intuïtiefs je verteld dichterbij te gaan kijken. Wat blad en takken weg te halen en dan iets ondefinieerbaars te zien. Begroeid met mos en aanhangende grond. Soms krioelend van leven dat bezig is iets van nog vrij onduidelijke vorm verder af te breken. Altijd beginnend bij de meest zachte delen.

Dan pak ik het voorzichtig op. Bekijk het nauwkeuriger en schud het vuil ervan af. En dan ineens zie ik het. Een onverwachte vorm. Een uitholling, bijzondere barst, een vreemde, intrigerende verwonding van het hout waar de boom bij leven z’n best heeft gedaan daar weer te helen. Zulke ontdekkingen maken mij blij. Zo’n stuk gaat mee op reis terug om een begin te kunnen gaan maken aan een nieuw leven. Een leven waar het ontworsteld is aan verder vergaan.

Zulke ontdekkingen maken mij blij. Zo’n stuk gaat mee op reis terug om een begin te kunnen gaan maken aan een nieuw leven. Een leven waar het ontworsteld is aan verder vergaan.

Dat begint een lang droogproces. Zie deze foto’s waar al die unieke, nog grove en vuile stukken staan te drogen. Bij mijn vriend Hans Scholten staan veel van deze stukken (zie onderstaande foto’s) onder een afdak te wachten op mijn ideeën. Om weer mooi, schoon op te kunnen gaan leven als een unieke vertegenwoordiger van onze zo mooie maar o zo kwetsbare natuur. Om die wetenschap in huis wakker te houden.